آنچه گذشت

از این روزنوشت مفصلی که از حضور ارشیا در کنارمون نوشتم بعضی روزا برام به گونه ای متفاوت از روزهای دیگه گذشته ،از روزهای حضور در کلینیک و اسباب کشی به خونه جدیدمون در هوای گرم و خفن ژوییه وجمع وجورکردنها وکلافگیش که بگذریم، می مونه روز های شیرینی مثل ۲۳ ژوییه که رسما ارشیا اولین گردش به ییلاق را تجربه کرد ،روز پایان یک ماهگیش که واکنش ناگهانیش به رنگ ، فرم وبعضا صداهابرامون خیلی جالب بود
واما امان از اون روزی که متوجه دزدیده شدن کالسکه اش از پشت درمون شدیم و کلی دلگیر... و همچنان چشم به راه پیداشدنش ... ای مسیو دزده کجایی اگه دستم به دستت برسه ،
دوست دارم ازاون صبح چهارشنبه بنویسم که، با صدای نق زدن و ناآرامی ارشیا بیدار شدیم وبر خلاف انتظارمون اونو در حال ذوق ذوق کردن وخندیدن دیدیم و اونقدربرامون لذت داشت که تا یه ساعتی باهاش بازی می کردیم تا خنده شو دربیاریم تا روز شنبه ۱۲ اوت که برای اولین بار صدای اوقون در آورد و کلی برامون شنگولی کرد و امااولین سفرنامه ارشیا قبل از دوماهگی، به سه شهر جنوب فرانسه که برای ما هم اولین تجربه مسافرت سه نفری بود
ونا گفته نماند که به همه این «اولین » ها، جیغ جیغ کردن را هم باید افزود که جدیدا به افتخارشنیدنش نائل شدیم