ماه هفتم ... پدرانه

راستش ازوقتی سپنتا جون مامان تیناب ، یه خاطره را به زبان فرانسه نوشت ، منم جرات پیداکردم که بعضی جملات را که خیلی دوستشون دارم و بعضا پیداشون می کنم را اینجا بیارم ، به اضافه که بیشتر دوستایی که بهم سر می زنند این زبان شیرین راکه در ادبیات وبیان احساسات خیلی تواناست ،را می دونند

درواقع این متنی که انتخاب کردم از دفترچه ای است متعلق به پدر کودک که برای شناخت وظایف وحقوق فرزندش پس از تولد ،اطلاعات لازم را می ده واززبان چندپدرتوصیفهای زیبایی راازدوران پدرشدن آورده

parole de père:

"pour la femme, la grossesse est quelque chose de trés concret , son corps se transforme. mais moi je l'ai vécu en spectateur, j'ai bien sur essayé de participer,mais ca demeurait abstrait.alors je tenais beaucoup à rattraper le temps perdu,cette complicité que ma femme a nouée avec notre fils."

vincent, pére d'Antoine agé d'un mois et demi

واما ترجمش به فارسی که شاید به این اندازه زیباقابل بیان نباشه
از زبان یک پدر :
«برای زن ، بارداری یه واقعه ملموس وکاملاعینی ست ، اندامش تغییر شکل می دهندولی من آن رافقط به عنوان یک بیننده تجربه کرده ام ومطمئنادر تلاش برای شریک شدن با احساساتش بوده ام ولی آن اتفاق در جایی جدا ازمن جای گرفته بود ، واین موضوع من را بسیار علاقه مند برای جبران زمانی می کرد که درواقع از دست داده بودم،این حس شراکت در آنچه همسرم را با فرزندمان پیوندداده است »

این گفته ، چه صادقانه احساسات یک پدر ازدوران بارداری و انتظار برای موجود جدید زندگی راتوصیف می کنه،که شیرینی وزیباییش ازجنس خودشه یعنی ازجنس پدرانه ست ،
در واقع هرچیزی ازجنس آفرینش وخلقت ، احساس درونی خاصی به آدم می بخشه و آدم خودش را نسبت به نگهداری وحفظش متعهد می دونه چه مثل مادرکه موجود زنده ای در درونش حضورفیزیکی پیدا می کنه و چه برای پدر که درک حضور آن با احساسات پدرانه اش گره می خوره