برای همه فارسی زبونهای مقیم یه کشور خارجی یا حتی ملیتهای دیگه که بچه هاشون به زبون بازکردن میفتن ، حتما این سوال پیش میاد که چه زبونی با بچه هاشون ارتباط برقرار کنن که مشکلات فعلی و آینده اش را کمتر کنن. اینکه زبان مادری ارجحه یا زبان محیطی که بچه برای مدتی چه کوتاه مدت و چه بلند مدت ، توش زندگی میکنه .
طبیعتا من هم در ارتباطم با ارشیا از بدو تولدش با این مسئله روبرو بودم و با پیشرفت سطح زبان خودم ، اشتیاقم به یاد دادن زبان فرانسه بهش بالا رفت بهمون اندازه که دوست داشتم فارسی هم یاد بگیره.
در این مورد قطعا کتاب و مطلب زیاده ولی بهترین و کاملترین نظری که از یه پزشک شنیدم مربوط به این بود که زبان مادری فقط تلفظ کلمات و چیدنشون کنار هم نیست ، یه چیزی فراتر از اون چیزیه که از زبان جاری میشه، در واقع زبان مادری، بیان روانی و عاطفی از درونه ، و وقتی به بچه با زبان مادری صحبت میشه ، محبت و احساس هم به همراهش منتقل میشه.
بچه های بیلانگ یا دوزبانه و یا حتی چند زبانه، قدرت دریافت چند فرهنگ را همزمان دارند و نه تنها براشون گیج کننده نیست حتی دانستن دو یا چند زبان ، توانایی بچه را در ارتباط با محیط بالا می بره .ازنظر تئوری، ذهن بچه ، قابلیت تشخیص دو زبان رو از هم داره ، یعنی زبانی که در محیط مدرسه یا مهدکودک توسط همکلاسیها و مربی یاد میگیره و زبانی که پدر و مادر در محیط خانه با آن ارتباط برقرار میکنن کاملا در ذهنش ، دسته بندی میشن . حتی در برخی موارد ، کودک این امکان را پیدا میکنه که مثلا برای بیان یه شی از بین دو زبان به دنبال ساده ترین واژه و یا جمله بگرده و اونو انتخاب کنه .پس چه بهتر که بدون نگرانی از گیج کردن بچه، با زبان مادری باهاش ارتباط برقرار کنیم تا وجه عاطفی زبان را ازش دریغ نکرده باشیم.
در مورد زبان خودمون که از جهاتی ، زبان رایج و شناخته شده ای نیست، خیلی از پدر مادرها چه داخل و چه خارج از ایران ، سعی در یاد دادن یکی از زبانهای لاتین به بچه هاشون دارند که به عنوان زبان دوم قابل قبوله ولی اینکه لطف زبان مادری را ازش دریغ کنیم ، جای سوال داره و این مسئله تا حدیه که از یک طرف به سختی در بین اسمهای فارسی بدنبال اسامی کاملا فارسی میگردیم واز اونطرف با تلفظ و آوای دیگه ،اونرو صدا میزنیم.
....
ا
طبیعتا من هم در ارتباطم با ارشیا از بدو تولدش با این مسئله روبرو بودم و با پیشرفت سطح زبان خودم ، اشتیاقم به یاد دادن زبان فرانسه بهش بالا رفت بهمون اندازه که دوست داشتم فارسی هم یاد بگیره.
در این مورد قطعا کتاب و مطلب زیاده ولی بهترین و کاملترین نظری که از یه پزشک شنیدم مربوط به این بود که زبان مادری فقط تلفظ کلمات و چیدنشون کنار هم نیست ، یه چیزی فراتر از اون چیزیه که از زبان جاری میشه، در واقع زبان مادری، بیان روانی و عاطفی از درونه ، و وقتی به بچه با زبان مادری صحبت میشه ، محبت و احساس هم به همراهش منتقل میشه.
بچه های بیلانگ یا دوزبانه و یا حتی چند زبانه، قدرت دریافت چند فرهنگ را همزمان دارند و نه تنها براشون گیج کننده نیست حتی دانستن دو یا چند زبان ، توانایی بچه را در ارتباط با محیط بالا می بره .ازنظر تئوری، ذهن بچه ، قابلیت تشخیص دو زبان رو از هم داره ، یعنی زبانی که در محیط مدرسه یا مهدکودک توسط همکلاسیها و مربی یاد میگیره و زبانی که پدر و مادر در محیط خانه با آن ارتباط برقرار میکنن کاملا در ذهنش ، دسته بندی میشن . حتی در برخی موارد ، کودک این امکان را پیدا میکنه که مثلا برای بیان یه شی از بین دو زبان به دنبال ساده ترین واژه و یا جمله بگرده و اونو انتخاب کنه .پس چه بهتر که بدون نگرانی از گیج کردن بچه، با زبان مادری باهاش ارتباط برقرار کنیم تا وجه عاطفی زبان را ازش دریغ نکرده باشیم.
در مورد زبان خودمون که از جهاتی ، زبان رایج و شناخته شده ای نیست، خیلی از پدر مادرها چه داخل و چه خارج از ایران ، سعی در یاد دادن یکی از زبانهای لاتین به بچه هاشون دارند که به عنوان زبان دوم قابل قبوله ولی اینکه لطف زبان مادری را ازش دریغ کنیم ، جای سوال داره و این مسئله تا حدیه که از یک طرف به سختی در بین اسمهای فارسی بدنبال اسامی کاملا فارسی میگردیم واز اونطرف با تلفظ و آوای دیگه ،اونرو صدا میزنیم.
....
ا
Posts
